HPV virus wat is het en wat doet het?

Het HPV virus dringt de menselijke cel binnen brengt het eigen DNA in de cel en het virus begint zich te kopiëren en te vermenigvuldigen. De cel vol virussen barst op een gegeven moment open, de virussen komen vrij en dringen weer nieuwe cellen binnen (virusverspreiding). Het HPV virus heeft 2 strengen DNA . Dit DNA virus gebruikt het DNA-reparatiemechanisme van de menselijke cel om zichzelf te vermenigvuldigen.


Aanhechting aan menselijke celwand en virus DNA strengen komen in cel

In elke menselijke cel zitten in de kern 2 strengen van 23 chromosomen. Deze chromosomen zijn opgebouwd uit DNA. Het DNA is de code voor een speciaal eiwit dat belangrijk is voor je lichaam. Een DNA streng bestaat uit twee spiralen die om elkaar heen draaien, een soort wenteltrap.
Een telomeer is een zich herhalend stukje DNA aan de uiteinden van de chromosomen.
Deze stukjes worden elke keer wanneer de cel deelt korter. Hele korte telomeren geven aan dat de cel snel sterft. Het chromosoom valt uit elkaar. Het korter worden van de telomeren beschermen tegen kanker. Telomerase is een stofje dat dit proces van verkorting van de telomeren tegengaat. Telomerase herstelt de telomeren na de celdeling. In snel delende cellen zoals beenmergcellen, is de telomerase van nature al geactiveerd, omdat deze cellen snel moeten delen.

De hoog risico HPV virussen hebben het vermogen om cellen aan te zetten tot onbeperkte delingscapaciteit.
De virale genen E6 en E7 van het HPV virus zijn hiervoor verantwoordelijk, de zogenaamde virale oncogenen (genen die kanker kunnen veroorzaken).
De menselijke eiwitten die betrokken zijn bij de controle en reparatie van de cyclus van de cel, zoals p53 kunnen door E6 en E7 van het virus onwerkzaam gemaakt worden en zo kan DNA schade niet goed hersteld worden.
Een gen wat een tumor kan onderdrukken is het P53 gen, een gen dat de onbeperkte deling van de cel voorkomt en daarmee het ontstaan van een tumor verhindert. Bij schade in het DNA wil het de celgroei stoppen en houdt het de celdeling tegen om het DNA te herstellen of te zorgen voor apoptose (vernietiging van de cel) als de schade te groot is. Bij een verandering (mutatie) in het P53 gen wordt dit inactief waardoor er ongecontroleerde celgroei kan plaatsvinden.
P53 gen komt pas in actie als het nodig is, maar het moet dus wel zijn activiteit blijven behouden.
Tumor onderdrukkende genen bevatten, net als alle genen, de code voor de informatie voor de aanmaak van bepaalde eiwitten. Bij kanker is er een opeenstapeling van genetische veranderingen, waardoor de oncogenen actief worden met als gevolg dat er teveel of hyperactieve (verkeerde) eiwitten gemaakt worden.
Er zijn meer tumor onderdrukkende genen, zoals het RB-gen. Dit functioneert ook als een handrem voor de celdeling. Ook p107 en p130 zijn tumor onderdrukkende genen.

E6 en E7 van het HPV virus zijn verantwoordelijk voor de overgang van de gewone cel naar een cel met verstoorde celdeling en ongecontroleerde groei.
Vooral bij de overgang van CIN2 naar CIN 3 zie je deze genetische instabiliteit (die ontstaan is) terug, waarbij een verandering moet zijn opgetreden in de controle van de E6 en E7 expressie in de delende cellagen.
Bij de laaggradige CIN afwijkingen als CIN 1 zie je de hoge E6/E7 expressie wel maar in de uitrijpende, niet delende epitheelcellen, dat maakt dat deze niet delende epitheelcellen van de baarmoedermond worden aangezet tot DNA-kopiering voor het virus om zich te vermenigvuldigen. In de fase naar CIN 2 en CIN 3 zie je de verandering optreden in de controle van de E6 en E7 expressie waardoor deze naar de diepere (delende) cellagen gaat.

Telomeren beschermen, zoals we al eerder lazen, de uiteinden van de strengen DNA in de kern van de cellen.
Naast de genetische instabiliteit die gaat ontstaan bij de HPV geïnfecteerde cellen in die diepere virus cellagen, zie je ook dat die cellen een veel langere levensduur krijgen omdat de telomeren (de chromosoomuiteinden) enorm verlengen bij de delingen van die cellen (activering van het enzym telomerase door het virus zelf ), waardoor deze cellen veel “ouder” worden dan de normale cel en daarmee kunnen ze maar doorgaan met zich te delen. Een kwalijk proces dus.
De controle op de celdeling valt weg en er is sprake van een verandering in het DNA ten gunste van het virus.
Bij CIN1/2 zit het virus in de uitrijpende, niet delende plaveiselcellen vooral.
Bij verdere ontwikkeling naar CIN3 lijken er veranderingen op te trede in de controle van de E6- en E7-expressie waardoor deze dieper in de cellagen komt. Dit zijn de cellen die delen. Genexpressie is het proces hoe bepaalde genen zich uiten. Het gen in het DNA wordt “vertaald” naar een bepaalde volgorde van aminozuren. Een eiwit bestaat uit een bepaalde volgorde van aminozuren. Zo komt een gen tot uiting.
Je kunt je voorstellen dat als E6 en E7 zich anders kan gedragen, dit vergaande gevolgen kan hebben.
Dit samen met de activering van het telomerase maakt dat de afwijkende cellen in de diepere cellagen maar door kunnen delen.